Vechtstand

Vanochtend bij m'n leraar getraind. We hadden het zoals gewoonlijk over trainen en lesgeven en kwamen weer eens op het fenomeen dat m'n leraar maar even de 'vechtstand' noemde. Veel mensen staan continu in de vechtstand. Dat ze dat doen tijdens het beoefenen van 'vechtsport' is logisch. Bij krijgskunst, trainen voor zelfverdediging, zou dat anders moeten zijn omdat je dan traint om niet te vechten. Als je jezelf wilt beschermen om verder te kunnen gaan met je leven, vergt dat een andere benadering dan als je je kracht wilt meten en probeert te winnen en dus de ander wilt laten verliezen. De vechtstand is een natuurlijke reactie op gevaar, die hoort bij de fight, flight or fright reactie. De vechtstand is echter niet handig als je iets wilt leren, als je op een efficiënte manier je doelen wilt bereiken of als je helder wilt communiceren. De vechtstand blokkeert namelijk een groot deel van de informatiestroom die komt vanuit je zintuigen. Je bewustzijn vernauwt zich en je schiet in de fight, flight or fright reactie.
Dit is een oeroude instinctieve reactie die goed werkt bij 'ouderwets' gevaar (roofdier), waarbij je onmiddellijk moet reageren om het vege lijf te redden. De 'vechtstand' is minder geschikt voor niet-levensbedreigende situaties en  vaak ook niet zo handig bij langdurig bedreigende situaties die uiteindelijk wel levensbedreigend kunnen zijn. Dan is verstandig weloverwogen reageren efficiënter.
Wat bijzonder is aan het trainen van krijgskunst is, dat het gaat om het 'redden van het vege lijf', maar dat de training een studie is die een ontvankelijke open houding vereist. Het is lastig om te leren omgaan met stoten en schoppen, duwen en trekken, klemmen en worpen terwijl je in een ontvangende geesteshouding blijft en je lichaam helemaal ontspannen laat. Toch maakt een ontvankelijke geest een snelle en adequate taxatie van een situatie mogelijk en levert een ontspannen lichaam de meest precieze bewegingen, de meeste kracht en de hoogste snelheid.
In Dao Lu trainen we dan ook langzaam en licht in het begin zodat je kunt ontspannen en kalmeren. De snelheid en druk worden langzaam opgevoerd totdat je in een schrikreactie schiet (fight, flight or fright). Dan gaan we ietsje terug in intensiteit en bouwen langzaam weer op tot aan je grens. De sfeer is daarin niet-competitief, maar wel uitdagend. Je wordt voortdurend met je eigen schrikreacties geconfronteerd zonder dat daar over gesproken hoeft te worden. Doordat de sfeer ontspannen is en de training gericht is op het afleren van schrikreacties en het optrekken van ontspannen reflexen kun je relatief snel vaardigheden ontwikkelen die handig zijn voor zelfverdediging.
Het grote cadeau van het trainingsproces ligt echter op het vlak van het dagelijkse leven; je omgang met jezelf en met anderen. Je leert je eigen schrikreacties herkennen en ook de kenmerken van je eigen vechtstand en merkt door de training dat de ontspannen flow-with-the-go houding beter werkt. Geleidelijk aan ga je leren vertrouwen op die benadering van het oplossen van problemen en kun je meer flow in je leven ervaren. Dit is gezonder en effectiever.
Je vecht niet langer met je eigen eigenschappen, je vecht niet meer met je eigen beperkingen, je vecht niet meer met je eigen ideeën of gevoelens, je vecht niet meer met anderen en hun manieren van denken en doen. 'Ja maar hoe kun je dan nog leren?' 'En hoe kun je niet vechten als anderen agressief of gewelddadig zijn?' Leren is een natuurlijk proces, we willen leren, ieder op zijn eigen niveau en in zijn eigen tempo. Die drang is er, dus die moet je volgen. Je krijgt echter vanzelf signalen, van je zintuigen, in je eigen lichaam, wanneer je kalmer aan moet doen of van richting moet veranderen. Als je die stemmen niet kunt horen, omdat je niet ontspannen en bewust genoeg bent, kun je niet goed bijsturen en ontwikkelt zich een ongezonde situatie. Als anderen anders denken of doen, dan laat je hen in principe begaan. Je communiceert rustig je eigen weg, maar verzet je niet tegen die van anderen. Als een botsing dreigt of een conflict ontstaat, pas je zelfverdediging toe. Dao Lu zelfverdediging bespreek ik later. De belangrijkste stap voor het aanleren van zelfverdediging is echter deze:
 elke vorm van communicatie, ook geweld, is intiem maar niet persoonlijk.
Het raakt je, en zou je moeten raken, in het diepste van je zijn, maar is niet speciaal voor jouw persoonlijk bedoeld. Als je de essentie van deze tegeltjes wijsheid tot je door laat dringen en kunt terugvinden in je lichaam en daarmee kunt toepassen op je leven heb je mijns inziens, (voor zover als ik het nu kan bevatten), de kern van Dao Lu je eigen gemaakt.