Let op je woorden,
want iemand zal er akkoord mee gaan.
Liezi

zaterdag 20 september 2014

Geen houding, geen attitude

Aristoteles zei het al; om gelukkig te worden moet je zo volledig mogelijk tot je recht komen.
Bij ons in het moderne rijke Westen vinden we dat je je talenten volledig moet ontwikkelen en moet doen wat je 'echt leuk' vindt. Alleen, hoe ontdek je je talenten en hoe weet je wat je 'echt leuk' vindt? En wat houdt dat in, 'talent' en 'echt leuk'?
Als we talent definiƫren als een latent vermogen dat je kunt ontwikkelen door trainen en waarin je je kunt onderscheiden van anderen (dat je ergens beter in bent dan anderen), hoe kies je dan als je meerdere talenten hebt of meent te hebben? En als je dan kiest en je talent ontwikkelt, is dat dan 'echt leuk'? Wat is dat precies; 'echt leuk'? Om dat te weten moet je kunnen voelen, want als je niet voelt, voel je ook niet of iets 'echt leuk' is. Om helder te kunnen voelen moet je in ieder geval 'zijn wie je echt bent' en 'doen wat je echt wilt'. Ziedaar een kring redenering. Je moet iets van jezelf (gelukkig worden), maar je weet niet wie die zelf is...en toch geeft die zelf je nu net de opdracht om jezelf te zijn zodat je jezelf kunt worden en dus gelukkig kunt zijn...
De neiging bestaat dan om op zoek te gaan naar de geheime schat die ergens diep verborgen ligt in Jezelf. Of deel te nemen aan de alomtegenwoordige zoektocht naar Buiten Jezelf op zoek naar verlossing. Het Juiste Antwoord zal wel weer in het midden liggen...
Het kan helpen als je jezelf niet ziet als een ding, maar als een proces. Je binnenwereld  zoekt harmonie in de voortdurend veranderende buitenwereld. Op het grensvlak tussen binnen en buiten bevindt zich Jezelf.
Om gelukkig te worden zou je dan al je innerlijke eigenschappen tot in je vliesje moeten kunnen ervaren en die naadloos kunnen 'uitleven' in de buitenwereld. Je gaat volkomen op in wat je doet en verkeert voortdurend in een toestand van flow. Je geeft je volkomen over aan alles wat op je af komt en laat dit als rimpelingen door je heen gaan, al voelend en lerend.
Als je binnenwereld volkomen helder zou zijn, zouden er geen vragen opkomen als, 'zal ik wel zus' of 'moet ik nog zo'? Je zou volkomen functioneel zijn, vormloos, voortdurend meevloeiend met de veranderende omstandigheden en altijd al je eigenschappen volledig tot je beschikking hebben en ze passend inzetten: geluk.
Onmogelijk, zeg je? Of onwenselijk? Misschien.
'Jezelf' zou weg zijn, en tegelijkertijd zou je volmaakt tot je recht komen en dus het hoogste geluk hebben bereikt.
Maar als je nou door denkt en je ziet het bovenstaande als een principe, een leidraad die je mild en met humor kunt oppakken en door je handen kunt laten glijden terwijl je je weg gaat. Als je kunt denken, 'wil ik liever gespannen zijn, of liever ontspannen?' 'Wil ik liever een houding ophouden of liever functioneel handelen?' 'Wil ik met de minste inspanning het probleem oplossen of ga ik liever vechten?' Wil ik meevloeien met de stroom of me liever schrap zetten?' 'Wil ik een conflict, of liever vrede?'
Liever geen houding, liever geen attitude. Maar wel: voelen, innerlijke harmonie, integriteit en functioneel handelen. Natuurlijk heb je je beperkingen, natuurlijk zijn er harde plekken en heb je blinde vlekken in je bewustzijn, natuurlijk zijn er misstanden, botsingen en moet je soms kracht, strategisch handelen of geweld gebruiken om jezelf te beschermen. Maar zodra de dreiging vermindert, zodra je weer marge hebt, zodra je het je kunt veroorloven: geen houding, geen attitude.